Kościół pw. Świętego Jakuba, Apostoła został wybudowany w Szwecji, w latach 1876 / 1877, na miejsce kościoła o drewnianej konstrukcji z 1800r.

Na twórcę ołtarzy w kościele wybrano rzeźbiarza Ferdynanda Stuflessera, pochodzącego z dalekiego St Ulrich ( Tyrol / Austria ).
W 1875r. Ferdynand Stuflesser założył przedsiębiorstwo, jako snycerz stworzył warsztat dla sztuki kościelnej.
Ferdynand Stuflesser dużo podróżował, sporządzał na miejscu szkice, aby później przygotować porządne, konkretne rysunki i propozycje, które wysyłał do akceptacji klientom. Nie można więc wykluczyć, że był on również w Szwecji.
Pewne natomiast jest to, że w jego warsztacie został wykonany wielki ołtarz Najświętszej Marii Panny, ambona oraz stacje Drogi Krzyżowej, które znajdują się obecnie w kościele.

Przygotowane eksponaty dla kościoła spakowano do skrzyni i przywieziono dyliżansem pocztowym ( wozem ) z St. Ulrich na stację do miejscowości Waidbruck. Skrzynki były później przewożone koleją do Piły, a stamtąd do Szwecji.
W kościele montowano je i ustawiano pojedyncze części, które można było zobaczyć po raz pierwszy w blasku palących się świec, podczas poświęcenia w roku 1877.

Ferdynand Stuflesser, twórca ołtarzy i rzeźb w katolickim kościele pw. Świętego Jakuba, Apostoła w Szwecji, spoczywa do dziś w rodzinnym grobie na cmentarzu St. Ulrich w południowym Tyrolu.

Kościół wybudowany został na sztucznie usypanej skarpie.
Fronton świątyni stanowi 25 metrowa wieża, zakończenie której stanowią neoromańskie rzygacze i ostre neogotyckie pertyki, na których oparty jest strzelisty ( także neogotycki ) hełm, pokryty miedzianymi płytkami i zwieńczony kulą, wraz z neogotyckim krzyżem.
Portal wejściowy zgodnie z pomorską zasadą, znajduje się w dolnej frontowej części wieży. Jest on półokrągły, wewnątrz którego znajduje się drewniany, czerwony, ośmiokątny krzyż, który jest identyczny z symbolem Templariuszy, którzy w okresie średniowiecza ochraniali pątników pielgrzymujących do grobu św. Jakuba w Santlage de Compestella w Hiszpanii.

Wewnątrz wieży znajdują się dwa półtonowe dzwony wykonane w słynnej szczecińskiej odlewni ( WOS und SOHN ) w roku 1864. Jeden z nich jest produkcji seryjnej i posiada nr 167. Drugi natomiast został wykonany na specjalnie zamówienie P. Schulze w roku 1860.
Sama wieża świątyni nie jest oryginalną budowlą wzniesioną wraz z resztą w roku 1877, o czym świadczą ślady przebudowy w jej wnętrzu.
Pierwotnie budowla miała około 18 metrów wysokości i zwieńczona była kopertowym dachem. Data jej przebudowy nie jest dokładnie znana, prawdopodobnie jest to rok 1890, o czym świadczy data na jednej z belek wieży.
Na bocznych ścianach świątyni umieszczone są po trzy neogotyckie zakończone witrażowe okna.

Podmurówka kościoła została wykonana z kamienia polnego, co z elewacją wykonaną z czerwonej cegły tworzy wyniosły widok.
Dach kościoła, ostro spadzisty, pokryty jest ocynkowaną blachą koloru czerwonego, wcześniejszym pokryciem była ceramiczna dachówka ( tzw. karpiówka ).

Wchodząc do kościoła widzimy w kruchcie neoromańskie konwie. Sklepienie kruchty jest sklepieniem krzyżowym po środku którego, znajduje się otwór ( dawniej tamtędy przebiegały sznury dzwonnicze ).
Z kruchty biegnie klatka schodowa prowadząca na drewniany chór, gdzie znajdują się rurowe organy z dwoma rzędami piszczałek.
W przedsionku znajduje się również dawne wejście na wieżę, sprzed jej przebudowy.

Z kruchty wchodzimy do nawy głównej, nie spotykamy tutaj naw bocznych oddzielonych od głównej rzędami kolumn. Na wprost wejścia widać wspaniały ołtarz główny. Ta neorenesansowa budowla wykonana jest w całości z drewna z pojedynczymi gipsowymi odlewami rzeźb świętych. W środkowej części ołtarza znajduje się olejny, deskowy obraz św. Jakuba.

Ołtarz znajduje się w prezbiterium, którego sklepienie ozdobione jest malowidłem ukazującym nieboskłon, wyłaniającego się z obłoków Boga Ojca oraz Ducha Świętego w postaci gołębicy. Zwieńczenie prezbiterium ozdabiają malowidła czterech Aniołów jakby całość podtrzymujących. Pod tymi znajdują się łukowate zakończone witrażowe okna. Całe prezbiterium, a szczególnie jego zakończenie tworzy pięciokąt.

Na przeciwległej do frontowej ściany halowej nawy głównej, znajdują się malowidła przedstawiające czterech świętych: Jakuba, Jana, Piotra i Pawła. Pod dwoma z nich z prawej strony ( patrząc od wejścia ) znajduje się neobarokowy drewniany ołtarz boczny, podobny do nieistniejącego kościoła św. Marka w Królewcu, który został zniszczony przez wojska radzieckie w 1945r.

Z życia religijnego.

       Według wizytacji z 1628r. oraz 1641r. Szwecja ( tzw. niemiecka wieś )podporządkowana była kościołowi w Nadarzycach.
W miejscowości istniała w tym czasie świątynia z muru pruskiego. Kościół uposażony był w rolę kościelną i plebańską.
Uprawiali ją chłopi za roczny czynsz. Od drugiej połowy XVII wieku Szwecja należała do parafii sypniewskiej. W pobliżu kościoła znajdowała się szkoła.
W 1695r. obsadę nauczycielską w miejscowości, pełnił Jan Delert. Do szkoły uczęszczały również dzieci z Głowaczewa i Zdbic.
W wyniku panującej cholery, w 1837 r. ksiądz Sydow z Sypniewa, na ponad dwa tygodnie przeniósł się do swojej filialnej miejscowości - Szwecji, gdzie odwiedzał chorych i grzebał od 4 do 9 zmarłych każdego dnia. Msze święte i inne nabożeństwa odwoływano do ustania epidemii.

W 1863r. niezadowoleni z dotychczasowej opieki duszpasterskiej mieszkańcy Szwecji udali się z petycją do oficjała Habischa, a następnie do arcybiskupa Przyłuskiego. Zwrócili się o rychłe przesłanie im wikariusza, któremu zobowiązali się zapewnić mieszkanie i godziwe utrzymanie.
Proboszcz z Sypniewa, ksiądz Marcin Friske sprzeciwił się takiemu rozwiązaniu. Nie pomogły kolejne petycje o odseparowanie się od Sypniewa. Ostatecznie ksiądz Friske zobowiązał się do częstszego odprawiania Mszy świętej w Szwecji. Erekcja samodzielnego wikariatu w Szwecji stała się możliwa dopiero z chwilą ustąpienia prepozyta Friske.

Z dniem 1 lipca 1911r. konsystorz mianował ks. W. Genge wikariuszem lokalnym w Szwecji. Do miejscowości przyłączono Głowaczewo i Zdbice.
Kolejny wikariusz ks. J. Schade, rozpoczął przygotowania do całkowitego oddzielenia tych miejscowości od Sypniewa i erygowania samodzielnej parafii. Jego zabiegi zakończyły się sukcesem w 1922r.

W 1915r. duchowieństwo wałeckie powszechnie włączyło się do akcji wspierania inwalidów wojennych w państwie pruskim i w niesienie pomocy ofiarom dotkniętym skutkami wojny w Królestwie Polskim.

Dużą popularnością na ziemi wałeckiej w początkach XX wieku cieszyły się Bractwa Dziecięctwa Jezusa. Takie bractwo powołano również w Szwecji, które adresowane było do dzieci szkolnych.
Propagowano między innymi od najmłodszych lat ruch abstynencki.

W 1911r. założono w Szwecji Stowarzyszenie Młodzieżowe, do którego należało 36 osób.
W 1920r. w parafii sypniewskiej, do której należała Szwecja, powołano Stowarzyszenie świętej Cecylii.

Z parafii pochodzą:

• ks. Jan Bartczak OMI,
• s. Irena Grudniewska CSSF,
• s. Anna Progorowicz - Tomaszewska albertynka.

Poprzedni proboszczowie:

• ks. Adam Jakubek (1949-1951),
• ks. Florian Nesterowski (1951-1952),
• ks. Medard Parysz (1952-1953),
• ks. Bernard Filip (1953-1955),
• ks. Mieczysław Herman (1955-1957),
• ks. Wacław Kiersnowski (1957-1966),
• ks. Kwiryn Buzalski (1966-1978),
• ks. Hubert Nokelski (1978-1985),
• ks. Jerzy Krzemiński (1985-2000),
• ks. Ryszard Dawidowski od 26 sierpnia 2000r.